قله دال نشین-قله آبک- قله پینسوم(پی ناسوم) از شمشک

سه شنبه مورخ ۲۴ خرداد ۱۴۰۱
شروع از کنار فنس ها

اگر فقط قصد صعود آبک رو دارید از عکس مسیر برگشت ما استفاده کنید.

قله آبک با ارتفاع نزدیک ۳۵۰۰ متر از قلل منطقه رودبار قصران تهران است که نمای خوبی به کوه های اطراف دارد.
این قله بر روی یک خط الراس فرعی قرار دارد که از شمال به خط الراس اصلی سرکچال متصل است.
قله آبک از جنوب به قله محمود، از شمال به قلل دال نشین، پی ناسوم و سرکچال متصل بوده و در شرق آن، قله روته و در غرب آن قله آهنگرک قرار دارد.
رنگ خاک کوه آبک، قهوه ای روشن است و غالبا کوه سنگی ای است به همین دلیل، نسبتا پوشش گیاهی محدود تری دارد البته پوشش گیاهی جبهه شمالی آن بهتر است.
مسیر های صعود به این قله:
۱. اصلی ترین مسیر: میگون و یال جنوبی آبک
۲. شمشک، قله پینسوم، یال شمالی آبک
۳. جیرود، مسیر جاده خاکی، یال شمالی آبک
۴. روستای روته، گرده شرقی
از بین این ۴ مسیر، مسیر اول مناسب زمستان بوده ولی پرشیب است. ولی مسیر از شمشک و جیرود مسافت بیش تری دارد و در فصول بهار و تابستان مناسب است.

قله دال نشین هم یکی از قلل رودبار قصران است که از شمشک قابل صعود است.
مسیر صعود به دال نشین:
۱. یال غربی از شمشک
۲. دره شمالی، یال شمالی
قله دال نشین صعود راحتی دارد و برای زمستان هم مناسب است.
جانپناه لجنی سرکچال اول، کاملا در مسیرش مشخص است.

شرح مسیر:
مسیر از شمشک تا قله دال نشین از طریق یک یال بوده که شیب متوسطی دارد و از طریق پاکوب است. بر روی این یال، چند بلندی دارد که در این ترک همه تراورس شدن.
در چند نقطه هم یال، باریک می شود ولی مشکلی نیست.
بعد از اون باید به سمت جنوب فرود اومد که بعد از یک شیب به یک صخره می رسد. عبور از این صخره با یک دست به سنگ ساده هست.
سپس باید از روی یال و با یک شیب تند به گردنه بین ۲ قله پی ناسوم و دال نشین رسید. البته بنده در یک نقطه، مسیر یال رو گم کردم و مجددا به روی یال برگشتم.
بعد از این گردنه به ۲ طریق می توان به قله پی ناسوم رسید. یکی از مسیر جاده که به صورت مایل به یال غربی قله می رسد و دیگری صعود مستقیم از روی یال شمالی آن است که شیب تندی دارد.
ما از روی یال صعود کردیم و بعد از صعود صخره دوم به نقطه کم شیب یال رسیدیم که سمت چپش دشت بود و به روستای روته راه داشت.
به هوای برداشت آب کمی از مسیر منحرف شدیم تا از یک چشمه آب برداریم ولی چشمه خشک شده بود. سپس مجددا به مسیر برگشتیم و بعد از صعود شیب دوم یال به قله پی ناسوم رسیدیم.
برای فرود از این قله باید به سمت شرق رفت و بعد از صعود یک قله فرعی که سنگچین هم دارد بر روی یال قرار گرفت.
یال شمالی پینسوم، شیب متوسطی دارد که به گردنه زیر قله آبک می رسد.
بعد از این گردنه شیب قله آبک شروع می شود که یک شیب تند و ثابتی دارد و بدون فراز و نشیب هست.
از گردنه به بعد، پاکوب کاملا مشخص است و البته بعد از صخره۳، پاکوب های زیادی مشاهده می شود ولی اصلی ترین پاکوب دقیقا از روی یال است که من هم در یک نقطه پاکوب رو گم کردم ولی مجددا با شیب تندی به روی یال برگشتم.
وقتی روی بلند ترین نقطه یال قرار بگیرید سمت چپتان صخره و پرتگاه است.
در نهایت با اتمام شیب تند به قله آبک می رسید.

مسیر بازگشت:
برای برگشت، همون یال شمالی آبک رو پیش گرفتیم و برای برداشت آب اندکی از مسیر منحرف شدیم تا به یخچال برسیم.
بعد از رسیدن به گردنه، قله پینسوم رو صعود نکردیم و از سمت غرب آن و از طریق پاکوب های گوسفندان، این قلرو تراورس کردیم تا بر روی یال غربیش قرار بگیریم.
سپس با یک فرود مایل و بدون پاکوب به گردنه و سپس جاده قرار گرفتیم.
با ادامه جاده خاکی به شمشک می توان رسید که در کنار چند جای آن چشمه های کم آب موجود است.

نکات:
۱. مسیر کاملا از روی یال و به جز اواخر مسیر چشمه ای نیست
۲. در سمت چپ یال زیر قله آبک، پرتگاه هست و باید مواظب وزش باد شدید بود که تعادل به هم نریزد.
۳. چشمه نشانه گذاری شده در آخر مسیر، ظاهرا فصلی هست .
۴. مسیر جاده در بعضی نقاط بهمن خیز است
۵. شیب زیر قله آبک زیاد است و در صورت وجود حجم برف زیاد ممکن است خطرناک باشد.